Ik ben vanochtend om 6.15 uur opgestaan om mijn “Miracle morning” te doen. Ik wilde het doen voordat de kinderen naar beneden kwamen, zodat ik niet afgeleid kon worden. Eerst de morning pages daarna Zen meditatie, vervolgens oefeningen en lezen.
Gisteravond is de Zenles weer begonnen. Ik ‘doe’ Zen in Voorschoten. En een van de dingen waar ik gisteren aan herinnerd werd, is doe het met aandacht. Wees in het hier en nu en doe het met volle aandacht.
Op de terugweg moest ik denken aan deze oefening. Eet een appel met volledige aandacht. Pak een appel en voel hem in je hand. Hoe voelt die? Wat is de vorm? Past die goed in je hand? Heeft hij bobbels of is hij overal glad? Wat is de kleur? Heeft hij een steeltje? En hoelang is het steeltje? En de onderkant, hoe ziet die er precies uit? En dan? Ga je ‘m uit de hand eten of snij je ‘m in stukjes? Hoe voelt het vel van de appel? Hoe zou je de kleur van het vruchtvlees omschrijven? Als je op de appel klopt, hoe klinkt dat dan? En vervolgens hoe smaakt de appel? Probeer woorden te geven aan de smaak. En hoe vaak kauw je op een stukje? Loopt het water je in de mond (speeksel) of is het een beetje wrang? Enfin, je snapt wel wat ik bedoel, denk ik 😉
Het eten van een appel is iets wat je vaak gewoon even doet. Ik eet vaak achter mijn computerscherm. Maar als ik op deze manier een appel eet dan wordt het een hele andere belevenis. Het wordt meer een moment op zich. Ik dacht ook na over de weg die een appel aflegt. Van bloesem tot hier bij ons thuis. Ik neem het vaak “for granted” dat het er gewoon is. En eet vaak nonchalant iets op. Het was bijzonder om hier even zo volledig bij stil te staan.
Ik ga het niet doen bij alles wat ik eet :-). Maar zoals mijn zenlerares wel aangaf door dingen met volle aandacht te doen, ben je in het hier en nu.
